om dyrene i Afrika og alt de har å gjøre

Her ser det dung-beetlen
under den digre kula han har laga.

Dung beetle

Denne her for eksempel: brukar heile livet sitt på å laga digre kuler av ei blanding av jord og møkk.
Egyptarane kalla billa for skarabé, og for dei var ho hellig. Kula var symbolet på solguden Ra. 
Kvifor ho gjer det? It's what he's doing sa Ben, guiden vår. Men poenget er visstnok at dei legg egga sine inni desse digre kulene. Godt gjort då? perfekt kuleform
og mykje større enn billa.

Vortesvin

er koselege dyr. Dei har sentrale rollar i nokre sånne

Vortesvin

teiknefilmar som eg har for store barn til å ha sett, er det Istid tru? Her har vi eit eksemplar, dei har både partner og barn, et gras og koser seg. Er vel gjerne byttedyr for rovdyra, men dei kan absolutt forsvara seg meg hoggtennene.

Pene og stygge dyr?

Flodhestar gjer heller ikkje så mykje trur eg. Lever livet i eit eit evig badeland, koser seg i søla med heile familien, er såpass store og tunge at det skal litt til å gje seg på dei. Det var ein krokodille her i dammen, men den prøvde seg ikkje.

Flodhest

Flodhestar er vel ikkje akkurat så pene, men dei er jo sjarmerande då.
Eit dyr eg har problem med 
er hyena, ho er jysla stygg. Ofte vanskelege å få auga på, men denne her gjekk rett over vegen for oss.
Dei er heilt klart nyttige dyr, rydder opp etter dei store rovdyra, åtseletarar. 

Hyene i  Ngorongorokrateret

Fuglar

Gribbar er også åtseletarar. Vi såg nokre som venta på at ein gepard skulle bli ferdige med hovudretten. Vi møtte the Ground Hornbill ein fugl som spaserte sedat gjennom landskapet, og struts sjølvsagt. Eit vatn med ei sky av rosa flamingoar i Ngorongorokrateret var fantastisk vakkert. Og denne litt skumle Marabou-storken møtte vi på ein rasteplass.

Maraboustork

Vi pleidde få konfektøskjer av onkelen vår med sånn maraboustork på. Er det same storken Freia bruker trur de?

Meir løver

Løvinnene jakter i flokk, hanløvene tar seg ut.
Dei kan andre ting også, klatre i tre for eksempel som andre kattar.
Eller bare ta det med ro - som andre kattar...
Lurer på om dei kan mala?

Løver som slapper av  .  Ngorongorokrateret

Løve som klatrar Serengeti

Fleire løver som klatrar

men vi då?

Fimfotograf med nytt videokamera,
vi må få redigert det han filma.
Må lesa bruksanvisningen.

Vi hadde ein kjempetur, det var slitsamt, mykje kjøring, men vi opplevde mykje.
 Folk vi møtte var svært venlege og hyggelege.  Tanzania satsar på turisme, og folk verka optimistiske og hadde tru på framtida, sjølv om mange slett ikkje hadde det så bra materlt.

 Ikkje blei vi sjuke, god mat fekk vi, og blei tatt vare på på alle vis. Spelte kort om kvelden før vi kraup inn under myggnettingen. Fleire i familien fekk myggstikk trass i myggmiddel, men vi tok malariatablettar så det går vel bra.

Kortspelrepertoaret er ikkje overveldande: Casino og Spardame, vi må heilt klart utvida repertoaret etterkvart, men vi speler bare kort når vi er saman på ferie, og har liksom vakse frå vriåtter.
 Rart å vera utan mobil og PC så lenge, men det gjekk bra også.

Vi lærte oss fleire ord på swahili:

hei= djambo
tusen takk = a sante san

Familiebilete frå toppen av Serengeti 2300 m over havet

å jeg ber/de rien/please = karibu
farvel = kwaheri 
reise=safari

- har litt att før vi snakkar språket flytande, ja. 

Dei skriv nokså lydrett, så uttalen er ikkje vanskeleg. Swahili er eit bantuspråk som har utvikla seg med lånord frå arabisk, engelsk og portugisisk. Det er nasjonalspråk i Kenya og Tanzania, og blir forstått i store delar av søraust-afrika, eit særs nyttig språk altså.




Då vi kom heim  31. desember var det både nyttårsafta og julegåver same kveld.

Standsmessig meny også: vi starta med  champagne og foie gras, og følgde opp med pølser og potetstappe. Godt å koma heim også.
 Og eit siste farvel til  sjiraffane i Serengeti, og til ein liten sebra:

.

Ei lita dyrevise som du nå får høre

Reiseruta var Brussel - Amsterdam - Nairobi - Kilimanjaro. For gutane: Trondheim- Brussel
eller Bergen - Brussel i tillegg.

frå hotellverandaen ser de Kilimanjaro rett fram.

 Juletreet var pynta og vi hadde julemiddag med  flybore pinnekjøt og kålrabistappe (frå Mega på Kleppe)  21. desember, 23. desember drog vi - grise - grytidleg og kom til hotellet i nærleiken av Kilimanjaro i halv tolvtida om natta.

Fjellet

Mange har spurt oss om vi skulle gå opp Kilimanjaro, og slik eg ser det nå skal eg ikkje det.
Uhuru toppen er på 5895 m, ein vert ganske sjuk når ein er så høgt oppe, det er sagt at bare 25-30% kjem heilt til topps. Vi møtte ei gruppe på sju, to godt vaksne  i 60 -åra og diverse barn frå 20-30 år som skulle gå opp saman, møtte dei både før og etter turen. I denne gruppa greidde seks av sju å nå toppen. Den som vart sjuk og måtte gje seg,  var ein sprek, sterk ung mann i tjueåra, så slik sett veit ein aldri kven som greier seg. Vi snakka også med ein kjempetrent kanadier (sånn triathlonmann)som skulle prøve seg på Uhuru for andre gong, første gongen hadde han hatt det for travelt og blei sjuk. Eg har ikkje nokon voldsom trong til å prestere på slike område. Skulle gjerne gått lang tur i vegetasjonsbelta lenger nede, svært vakker natur.  Kjem du opp er visst utsikten fantastisk.

Ben og bilen

Denne jeepen førte oss gjennom støv og over humpete vegar - "humpete veg" tyder nok anna for oss nå enn det gjorde før, og vi kjørte mange timar om dagen,omlag 20 000 km til saman. Sjåføren vår heitte Ben, han kunne mykje om dei forskjellige dyra og hjalp oss å finna the big five. 
Turen vår varte ni dagar og vi besøkte fire nasjonalparkar på denne tida: Tarangire, Serengeti, Ngorongorokrateret og Lake Manyara.
 Vi overnatta på fire forskjellige hotell/teltleirar:  ei natt på Springlands hotell, to netter på Karatu country logde, Ikoma wild camp og Ngorongoro wild camp. Dei to siste var såkalla teltleirar. Vi låg i telt, men det var toalett og dusjrom til kvart telt. Det som var spennande var alle dyrelydane om natta, masse insekter og fjerne løvebrøl.... Siste natta på Springlands hotell igjen, det ligg i nærleiken av flyplassen Kilimanjaro.

Vi gjorde jo ikkje det slag, blei kjørte rundt og blei serverte mat - god mat, men vi var svært trøytte kvar einaste kveld og gjerne i seng før ti...
 Det raude støvet alle stader, når ein ikkje var høgt oppe, må vera slitsamt å leva med. Fint støv som kjem seg inn alle stader, og legg seg på alt du har, følte eg togg dette støvet inn i mellom.

Tarangire

Akasietre og baobabtre

I Tarangire møtte vi og vart  ovandotne av vår aller første impala. Den stod rett ved bilen og poserte. Seinare kjørte vi blaserte rett forbi Impala, Thompson gaseller, og Dik-dik (liten, veldig søt antilope) på jakt etter dei fem store.Mange elefantar her, og praktfulle baobabtre.

Serengeti

Serengeti er den største nasjonalparken. Her held også masaiane til. Eit nomadefolk som lever slik dei alltid har gjort.
Eit hardt liv.



Store mengder gnu (kryssorddyret veit de!) som har spesielle trekkruter der. Vi var to dagar i Serengeti

Ngorongoro-krateret

her finn du mellom anna nasehorn, og veldig mange andre dyr på eit konsentrert område, Skråninga ned mot kraterbotnen er dekka av regnskog.

Candelabra tree, ser ut som ein fleirarma lysestake

Lake Manyara

Vakkert, vakkert landskap, mange bavianar, mange elefantar og ein av dei var skikkeleg sur.

The Big Five

Vi fekk sett alle dei fem store etterkvart. Føler absolutt ærefrykt for desse flotte dyra.

Løve Serengeti poserte slik den skulle

Elefantar er så store, og så luktar dei hest ganger ti

Skjønar ikkje heilt kvifor bøffelen er ein  av dei fem store, ser litt dum ut, stut liksom?

Leopard Ngorongorokrateret, tassa forbi alle bilane utan å bry seg.

Nasehorn frå Ngorongorokrateret. Nesten utrydda og svært sky dyr, skulle hatt betre kamera her.

Men sjiraffar og sebra då...

 sjiraffar er uverkeleg vakre, og fantastisk elegante. Dei har usannsynlege, lange halsar, dei er så fine.

Sebraene er veldig søte, trur dei er yndlingsdyret mitt. Alle er visst forskjellige, mønsteret i skinneter ulikt.

Ser ut som litt mislukka hestar, for korte bein til å springa særleg fort. Interessert som eg er i mat spurte eg  Ben om dei åt sebra, men det gjorde dei visst ikkje.

Desse er  ikkje blant the big five, men det er bøffelen altså,

Sjiraffar Serengeti

Sebra Ngorongoro-krateret