om dyrene i Afrika og alt de har å gjøre

Her ser det dung-beetlen
under den digre kula han har laga.

Dung beetle

Denne her for eksempel: brukar heile livet sitt på å laga digre kuler av ei blanding av jord og møkk.
Egyptarane kalla billa for skarabé, og for dei var ho hellig. Kula var symbolet på solguden Ra. 
Kvifor ho gjer det? It's what he's doing sa Ben, guiden vår. Men poenget er visstnok at dei legg egga sine inni desse digre kulene. Godt gjort då? perfekt kuleform
og mykje større enn billa.

Vortesvin

er koselege dyr. Dei har sentrale rollar i nokre sånne

Vortesvin

teiknefilmar som eg har for store barn til å ha sett, er det Istid tru? Her har vi eit eksemplar, dei har både partner og barn, et gras og koser seg. Er vel gjerne byttedyr for rovdyra, men dei kan absolutt forsvara seg meg hoggtennene.

Pene og stygge dyr?

Flodhestar gjer heller ikkje så mykje trur eg. Lever livet i eit eit evig badeland, koser seg i søla med heile familien, er såpass store og tunge at det skal litt til å gje seg på dei. Det var ein krokodille her i dammen, men den prøvde seg ikkje.

Flodhest

Flodhestar er vel ikkje akkurat så pene, men dei er jo sjarmerande då.
Eit dyr eg har problem med 
er hyena, ho er jysla stygg. Ofte vanskelege å få auga på, men denne her gjekk rett over vegen for oss.
Dei er heilt klart nyttige dyr, rydder opp etter dei store rovdyra, åtseletarar. 

Hyene i  Ngorongorokrateret

Fuglar

Gribbar er også åtseletarar. Vi såg nokre som venta på at ein gepard skulle bli ferdige med hovudretten. Vi møtte the Ground Hornbill ein fugl som spaserte sedat gjennom landskapet, og struts sjølvsagt. Eit vatn med ei sky av rosa flamingoar i Ngorongorokrateret var fantastisk vakkert. Og denne litt skumle Marabou-storken møtte vi på ein rasteplass.

Maraboustork

Vi pleidde få konfektøskjer av onkelen vår med sånn maraboustork på. Er det same storken Freia bruker trur de?

Meir løver

Løvinnene jakter i flokk, hanløvene tar seg ut.
Dei kan andre ting også, klatre i tre for eksempel som andre kattar.
Eller bare ta det med ro - som andre kattar...
Lurer på om dei kan mala?

Løver som slapper av  .  Ngorongorokrateret

Løve som klatrar Serengeti

Fleire løver som klatrar

men vi då?

Fimfotograf med nytt videokamera,
vi må få redigert det han filma.
Må lesa bruksanvisningen.

Vi hadde ein kjempetur, det var slitsamt, mykje kjøring, men vi opplevde mykje.
 Folk vi møtte var svært venlege og hyggelege.  Tanzania satsar på turisme, og folk verka optimistiske og hadde tru på framtida, sjølv om mange slett ikkje hadde det så bra materlt.

 Ikkje blei vi sjuke, god mat fekk vi, og blei tatt vare på på alle vis. Spelte kort om kvelden før vi kraup inn under myggnettingen. Fleire i familien fekk myggstikk trass i myggmiddel, men vi tok malariatablettar så det går vel bra.

Kortspelrepertoaret er ikkje overveldande: Casino og Spardame, vi må heilt klart utvida repertoaret etterkvart, men vi speler bare kort når vi er saman på ferie, og har liksom vakse frå vriåtter.
 Rart å vera utan mobil og PC så lenge, men det gjekk bra også.

Vi lærte oss fleire ord på swahili:

hei= djambo
tusen takk = a sante san

Familiebilete frå toppen av Serengeti 2300 m over havet

å jeg ber/de rien/please = karibu
farvel = kwaheri 
reise=safari

- har litt att før vi snakkar språket flytande, ja. 

Dei skriv nokså lydrett, så uttalen er ikkje vanskeleg. Swahili er eit bantuspråk som har utvikla seg med lånord frå arabisk, engelsk og portugisisk. Det er nasjonalspråk i Kenya og Tanzania, og blir forstått i store delar av søraust-afrika, eit særs nyttig språk altså.




Då vi kom heim  31. desember var det både nyttårsafta og julegåver same kveld.

Standsmessig meny også: vi starta med  champagne og foie gras, og følgde opp med pølser og potetstappe. Godt å koma heim også.
 Og eit siste farvel til  sjiraffane i Serengeti, og til ein liten sebra:

.

Ei lita dyrevise som du nå får høre

Reiseruta var Brussel - Amsterdam - Nairobi - Kilimanjaro. For gutane: Trondheim- Brussel
eller Bergen - Brussel i tillegg.

frå hotellverandaen ser de Kilimanjaro rett fram.

 Juletreet var pynta og vi hadde julemiddag med  flybore pinnekjøt og kålrabistappe (frå Mega på Kleppe)  21. desember, 23. desember drog vi - grise - grytidleg og kom til hotellet i nærleiken av Kilimanjaro i halv tolvtida om natta.

Fjellet

Mange har spurt oss om vi skulle gå opp Kilimanjaro, og slik eg ser det nå skal eg ikkje det.
Uhuru toppen er på 5895 m, ein vert ganske sjuk når ein er så høgt oppe, det er sagt at bare 25-30% kjem heilt til topps. Vi møtte ei gruppe på sju, to godt vaksne  i 60 -åra og diverse barn frå 20-30 år som skulle gå opp saman, møtte dei både før og etter turen. I denne gruppa greidde seks av sju å nå toppen. Den som vart sjuk og måtte gje seg,  var ein sprek, sterk ung mann i tjueåra, så slik sett veit ein aldri kven som greier seg. Vi snakka også med ein kjempetrent kanadier (sånn triathlonmann)som skulle prøve seg på Uhuru for andre gong, første gongen hadde han hatt det for travelt og blei sjuk. Eg har ikkje nokon voldsom trong til å prestere på slike område. Skulle gjerne gått lang tur i vegetasjonsbelta lenger nede, svært vakker natur.  Kjem du opp er visst utsikten fantastisk.

Ben og bilen

Denne jeepen førte oss gjennom støv og over humpete vegar - "humpete veg" tyder nok anna for oss nå enn det gjorde før, og vi kjørte mange timar om dagen,omlag 20 000 km til saman. Sjåføren vår heitte Ben, han kunne mykje om dei forskjellige dyra og hjalp oss å finna the big five. 
Turen vår varte ni dagar og vi besøkte fire nasjonalparkar på denne tida: Tarangire, Serengeti, Ngorongorokrateret og Lake Manyara.
 Vi overnatta på fire forskjellige hotell/teltleirar:  ei natt på Springlands hotell, to netter på Karatu country logde, Ikoma wild camp og Ngorongoro wild camp. Dei to siste var såkalla teltleirar. Vi låg i telt, men det var toalett og dusjrom til kvart telt. Det som var spennande var alle dyrelydane om natta, masse insekter og fjerne løvebrøl.... Siste natta på Springlands hotell igjen, det ligg i nærleiken av flyplassen Kilimanjaro.

Vi gjorde jo ikkje det slag, blei kjørte rundt og blei serverte mat - god mat, men vi var svært trøytte kvar einaste kveld og gjerne i seng før ti...
 Det raude støvet alle stader, når ein ikkje var høgt oppe, må vera slitsamt å leva med. Fint støv som kjem seg inn alle stader, og legg seg på alt du har, følte eg togg dette støvet inn i mellom.

Tarangire

Akasietre og baobabtre

I Tarangire møtte vi og vart  ovandotne av vår aller første impala. Den stod rett ved bilen og poserte. Seinare kjørte vi blaserte rett forbi Impala, Thompson gaseller, og Dik-dik (liten, veldig søt antilope) på jakt etter dei fem store.Mange elefantar her, og praktfulle baobabtre.

Serengeti

Serengeti er den største nasjonalparken. Her held også masaiane til. Eit nomadefolk som lever slik dei alltid har gjort.
Eit hardt liv.



Store mengder gnu (kryssorddyret veit de!) som har spesielle trekkruter der. Vi var to dagar i Serengeti

Ngorongoro-krateret

her finn du mellom anna nasehorn, og veldig mange andre dyr på eit konsentrert område, Skråninga ned mot kraterbotnen er dekka av regnskog.

Candelabra tree, ser ut som ein fleirarma lysestake

Lake Manyara

Vakkert, vakkert landskap, mange bavianar, mange elefantar og ein av dei var skikkeleg sur.

The Big Five

Vi fekk sett alle dei fem store etterkvart. Føler absolutt ærefrykt for desse flotte dyra.

Løve Serengeti poserte slik den skulle

Elefantar er så store, og så luktar dei hest ganger ti

Skjønar ikkje heilt kvifor bøffelen er ein  av dei fem store, ser litt dum ut, stut liksom?

Leopard Ngorongorokrateret, tassa forbi alle bilane utan å bry seg.

Nasehorn frå Ngorongorokrateret. Nesten utrydda og svært sky dyr, skulle hatt betre kamera her.

Men sjiraffar og sebra då...

 sjiraffar er uverkeleg vakre, og fantastisk elegante. Dei har usannsynlege, lange halsar, dei er så fine.

Sebraene er veldig søte, trur dei er yndlingsdyret mitt. Alle er visst forskjellige, mønsteret i skinneter ulikt.

Ser ut som litt mislukka hestar, for korte bein til å springa særleg fort. Interessert som eg er i mat spurte eg  Ben om dei åt sebra, men det gjorde dei visst ikkje.

Desse er  ikkje blant the big five, men det er bøffelen altså,

Sjiraffar Serengeti

Sebra Ngorongoro-krateret

Haust? Snart jul jo!

Vi har gjort mykje i haust.

Slagmarka

Faktisk ganske sleipt å sykle også , i alle fall på stiane her.

Vi  har sklidd rundt i leira på champ de bataille i Waterloo. Vi har fått kart over området, ser de. Så nå har vi vore der Napoleon stod med troppene sine. Og sett for oss korleis den prøyssiske generalen Blücher kom skliande inn frå venstre, vi veit  kor Wellington stod med sine tropper. Han hadde plassert seg på eit høgdedrag og hadde full oversikt då dei franske soldatane kom oppover i leira. For det hadde regna heile natta før slaget,  og det var strålande sol og varmt den 18. juni då dei barka i hop. 
Men var eigentleg marechal Ney ein feiging? Og var det naudsynt å byggje ein slik diger pyramide for prinsen av Oranien?
Sjølve slagmarka er bare 3 kvadratkilometer, så det blei fort fullt når dei skaut ned nokre hestar og slikt.

Butte de Lion

 Det er blitt funne eit nesten intakt skjelett av ein engelsk soldat  då dei dreiv og laga ny parkeringsplass ved Butte de Lion i fjor. Han hadde litt pengar på seg, og ei skei til å eta med og slikt. Vanlegvis blei dei falne soldatane robba for alle verdisaker av bøndene i kring slagmarka, det var vel deira måte å få litt att på for øydelagt avling. Etterpå blei soldatane lagde i massegraver på staden. Denne soldaten var 5 fot 1 tomme, nok som tilsvarer ca 1 m og 55, altså mykje mindre enn Napoleon som faktisk var i kring 1,70 m fordi den franske foten var lenger enn den engelske på den tida.
Kan vi då etterkvart få slutt på den ufyselege baktalinga og ryktespreidinga om Napoleon? At han var så liten? Det er desse engelskmennene som står bak, vi veit det nok!

 Det vert skikkeleg jubileum her i 2015, då vil vi gjerne vera der.
Tenk på at diktet "Terje Vigen " (Ibsen - der bode en underlig graasprengt en...) hentar handlinga frå kornblokaden under napoleonskrigane. Noreg var ei del av verda den gongen også, og då var det vi som svalt.

Kastanjer

Heime har vi også kastanjer, hestekastanjer. Dei blomstrar regelmessig mellom anna i Bygdø allé, og då kan

Ordentlege kastanjer med dusk.

som kjent,  "mangt et under skje". 
Hestekastanjar kan ein ikkje bruka til så mykje. Dei er veldig gode å ha i lommen og kjenna på, også kan ein lima dei på sånne runde greier og laga nydelege dørkransar.
Ordentlege kastanjer Castanea sativa, blomstrar også her nede. Når det vert haust, kan ein henta dei, steikje dei i omnen og eta dei.
Skalet rundt er ikkje bare piggete som på hestekastanjane, men dei er så jysla mykje meir piggete, beint fram fiendtlege vil eg seia. Når dei kjem ut av skalet har dei ein liten dusk i enden.

Steikte og skrelte kastanjer.

Vi henta og steikte i omnen, alltid spennande å prøva noko nytt og å læra noko nytt. Ikkje veldig spennande smak, tykte eg, men ein kan sikkert gjera mykje med dei. Vi åt dei med smør og salt.

Mons eller Bergen

-ligg sør i Wallonia. Der hadde vi ikkje vore før vi drog der ein søndag for å gå på Warhol-utstilling og

Warhol i Mons

Norsk skulptur - spennande

norsk-belgisk kunstutstilling. Morsomt og ganske forvirrande med denne språkdelinga, Byen Mons heiter altså Bergen på neerlandais, det er ei direkte  omsetjing av det franske namnet. Brain l'Alleud heiter Eigenbrakel og det skjønar ikkje eingong mannen min som lærer seg neerlandais.  Ein må vita kor ein skal hen, for å seia det slik. 
Mons er ein sjarmerande by, nydeleg gamleby, Warholutstillinga var fin, kunstutstillinga gjorde inntrykk. Ein flott katedral var det også her.

Haust, snart jul.

Hausten har gått fort, den plar gjerne det? Vi har hatt mange vakre dagar med flotte haustfargar, men sjølvsagt mykje regn også. Eg er godt i gang (halvvegs) med årseining i fransk på école superieure d'Østfold. I tillegg til fransk på "skulen" ein sykkeltur unna, vert det fransk fire og ein halv gong i veka.

Ved La Hulpe

Tenåringen går på svensk gymnas og jobber heftig med leksene, og mannen gjer mykje spennade og interessant på sin jobb.
 Gutane kjem ned om ei dryg veke, og eg skal prøve å få skrive nokre julekort snart.
 Pinnekjøtet er sikra, kjøt og kårabi er komen par avion frå Mega på Kleppe. Dersom kålrabien  ikkje held seg til jul skal eg seia frå. 
Har elles kjøpt frø og satsar på storproduksjon av kålrabi til våren. Vi har absolutt ein marknad her!

Frå Cava til Champagne - ei kassereise

Endeleg tok vi den, studieturen til Champagne, 

Vinmark - vignoble

hadde fått gode råd av kolleger og vener både
her og der om kor det var lurt å dra, og kva det var lurt å sjå.
Er ikkje langt til Champagne, det er i grannelaget det også, nokre timar med den store, fine bilen og så er vi der.

Épernay 

Vi drog til den vesle byen Épernay sør for Reims (Reims skal uttalast Ræ:s - med nasal og uttalt s, det er eit unntak). Her hadde vi bestilt både hotell og middag på restaurant. Nydeleg liten by som altså har ei gate som heiter Avenue du Champagne. Dette er nok den dyraste gata i verda vert det sagt. For her - under gata - ligg det kjellar på kjellar i i mange etasjar langs heile vegen - med millionvis flasker champagne. Så Kirkegaten og Rådhusplassen i Monopol vert bare for eit usle smug å rekna i forhold til dette.

Meir vinmark

Som ein lekk i vaksenopplæringa blei vi

Vinkjellaren hos Moët &Chandon

med på omvisning i kjellaren til Moët & Chandon - skal uttalast Moett tydeleg t) og Sjangdong (nasal over vokalane) - og ja, uttalen av Moët  er også eit unntak.
Mange kilometer kjellar i fleire etasjar her.

Prosessen

Det tar tid å laga champagne. Druene må pressast forsiktig, slik at fargestoffa frå skalet ikkje kjem med i safta. Så vert det laga vin - vanleg kvit vin (eventuelt rosé for avvikarar som vil ha pink champagne...). Vinen vert tappa  på flasker etterkvart , og SÅ tilset dei ekstra gjær og sukker for å laga boblene. Flaskene vert kapsla med vanlege bruskapslar. Sidan tilsetjinga av gjær og sukker skapar grums og botnfall i champagnen, må flaskene vendast. Det er ein lang

Skilt frå Hautvilliers som syner heile prosessen

prosess det! Du må snu dei litt og litt og litt om gongen - til flaskene står på hovudet og  botnfallet ligg rett over kapselen. Det dei då gjer i Moett og Sjangdong (for at de skal hugsa uttalen!) er at dei frys flaskehalsen  med kapsel nokre centimeter opp. Når dei då fjerner kapselen vert botnfallet med, og så må dei vera jysla kjappe å få på skikkeleg kork med ståltråd før boblene fyk avgarde. Kvaliteten på boblene, korleis dei oppfører seg, seier noko om kvaliteten på champagnen. Akkurat det skjønar eg ikkje heilt, eg er mest oppteken av smaken, og det er heilt klart forskjell på gode og ikkje så gode champagnar. Slik som det er på vin.

Hautvilliers

Gate i Hautvilliers

-er ein vakker liten landsby som ligg på ein bakketopp nord for Épernay. Her er grava til Dom Perignon, han munken som visstnok oppfann champagnemetoden. Moët & Chandon har lånt namnet hans til sin årgangschampagne - den dei bare lagar av og til når kvaliteten på druene er spesielt god. Den siste er frå 2004 -det tar så mange år før champagnen er drikkeferdig.
Gamle nydelege hus, smale krokete gater, mange champagneprodusentar, og bølgjande vinmarker ikring. Innhaustinga - les vendanges - var i gang, og folk hadde det travelt, men vi fekk besøka eit lite champagnehus som bare lagar 30 000 flasker i året. Dei hadde ei gammaldags trepresse til druene sine og

Trepresse til druer

god champagne, og her blei ei kasse med oss heim.

Reims 

har også mange champagnehus, men sjølv tenkjer eg helst på katedralen når eg tenkjer på Reims (Ræ:s), også Jeanne D'Arc sjølvsagt. I denne praktfulle katedralen fekk ho kront

Den smilande
engelen - kvifor smiler
han?

dauphinen i 1429, og dermed kveikt folket til kamp mot dei engelske okkupantane -  vi snakkar hundreårskrig her, England hadde okkupert halve Frankrike.

Seinare var ho med på å føra den franske hæren i fleire vellukka slag mot engelskmennene.  Det var hundreårskrigen dette.
Ho vart seinare selt  for 10 000 livres (gammal fransk mynteining) til dei engelske okkupantane som fekk henne dømt for kjetteri og  brent levande på torget i Rouen. Ho vart helgen i 1920. På grunn av alle rettspapira frå saka mot henne, og at kyrkja rehabilterte henne alt i  1456 (saksbehandlingsfeil!),  veit vi mykje om korleis livet var i mellomalderen.
 Det var messe og korsong då vi var der, vi er heldige sånn, ein praktful katedral.

Frå cava til champagne og tilbake igjen

Katedralen i Reims

Elles er det foire du vin, vinmesse på nærbutikken, og dei har tilbud på ein god cava - tre for to. Den er grei når ein skal feira litt i det små. Noko av det vi lærte på vaksenopplæringa til Moët & Chandon er at det er viktig å feira og å gleda seg. Ein god champagne  kan gjerne lagrast  nokre år, men det viktigaste er  å ta vare på gleda og feira når ein kan, og då gjer gjerne ein cava same nytten.

Utanlandsk!

Mykje utanlandsk i heimen nå. Mannen lærer nederlandsk, tenåringen går på svensk gymnas og puggar svenske gloser, eg lærer fransk. Skule i Rhode st Genese (Sint Genesius Rode) to gonger i veka, og så har eg førelesing på nett to til tre gonger i veka. Dei på nett er i regi av ´Ecole superieur d'Ostfold. Skulen i Rhode gir puggelekser, frå Høgskolen i Østfold er det fonetikk som gjeld  for tida, attaque, noyau, coda, liquide, obstruant og slikt - høyrest ut som skumle sjukdommar alt saman, av dei vi helst ikkje vil vita finst og slett ikkje vil ha.

Bilete frå Prenzlauer Berg lånt frå Pinterest.com

Deutsch bitte!

I helga var eg i Berlin. Byen er ikkje heilt i grannelaget, måtte ta fly. Rare små flyplassar der,  eg kom frå Brussel og er van med å gå milevis. På Tegel var eg ikkje før av flyet før eg hadde kofferten i handa, Schönefeld er ikkje mykje større.

Også var det språket då, tysk. Eg meiner ein SKAL prøva seg på språket der ein kjem. Engelsk er feigt,  bortsett frå i England  (og USA og eit par andre stader eg ikkje har vore, og sikkert ikkje kjem).

Tysk hadde vi på ungdomsskulen og på gymnaset. Eg kan alle preposisjonane som styrer akkusativ og dativ,(spør meg når som helst!) og alle versa på die Lorelei og litt av Erlkönig.
 Eg håpte jo sjølvsagt det kunne hjelpa dersom det kneip:" Ich weiss nicht was soll es bedeute  (Die Lorelei) = nå skjønar eg ingenting, "Mein Vater, mein Vater und hörest du nicht?"(Der Erlkönig)= Men fader heller, høyrer du ingen ting? 

Men nederlandsken..

Brandenburger Tor

Men nederlandsken grev seg opp til overflata og øydelegg. Eg lærte nederlandsk då vi budde der på slutten av nitti-talet, og det er såpass likt tysk at eg blandat språka. Können Sie mir hilfen? blir til  Kunnt U mij helpen? Bitte  blir til  Alstublieft, og kva heiter Mijnheer og Mevrouw på tysk? Ein vil jo gjerne vera høfleg.

Eg fekk i oppdrag å bestilla bord på restaurant, fordi eg var stor i kjeften, tenkjer eg. Eg kom gjennom det med hjartebank og til applaus frå reisefølgjet. Bomma på bord - bestilte tafel der eg skulle bestilt tisch. Tisch?(tafel høyrest då mykje betre ut..) Vi fekk bord.

Berlin

Potsdamer Platz

Berlin er ein spesiell by tykkjer eg. Alle bydelane er på eit vis eigne sentrum, ein går stadig rundt og lurer på kor alle folk er.  Det er lange avstander, så det er lurt med U-bahn og S-bahn,  U-bahn systemet er effektivt og presist. Vi kjøpte Visit Berlinkort, og fekk kjøre gratis U-bahm og  i tillegg rabattar på  tur med turistbuss og fleire  museum og restaurantar.
Drosje er  heller ikkje så dyrt. Eg blei kjørt til Tegel då eg skulle heim for 20€, av ein triveleg sjåfør som som eg diskuterte  politikk med på min seine og klønete nederlandsktysk. Det var snart val, og han heldt på die Känslerin Merkel,  han også. Noko han gjorde rett i, ho gjorde eit brakval nokre dagar seinare.

Museum og ting ein bør sjå

Historia kviler tungt over byen . Vi budde rett ved murmuseet som er verdt å sjå, veldige mengder informasjon. DDR-museet er eit relativt nytt, interaktivt museum som gav spennande innsikt i livet før muren fall. Minnesmerket for holocaust med alle dei rektangulære steinblokkene er gripande,  heile Museumsinsel med mellom anna dei egyptiske samlingane, er noko ein bør sjå.

Riksdagen kan du besøke om du bestiller billett lenge nok på førehand, vi var for seint ute. Potsdamer Platz har flott arkitektur, og lyssettinga er fantastisk om kvelden. 

Tysk mat

Maten er vel ikkje heilt det ein reiser dit for. Currywürst tykte eg ikkje var noko særleg godt, vi har mykje betre pølser i Belgia. Eisbein mit sauerkraut er godt, men det er liksom ikkje noko du et kvar dag. Mykje vegetarisk og sunn mat rundt omkring, og sjølvsagt mykje etnisk.
Godt øl har dei, det skal dei ha, og vi fann ein svært anstendig tørr (brut) sekt, som det absolutt gjekk an å drikka, namnet?  Noko med Rotkäpp???
Vi åt lunsj i fjernsynstårnet som du ser bilete av under her. Restauranten gjekk rundt så det var skummelt å sjå ut. Det var mi første og einaste Currywürst.
Elles bør ein unna seg ein tur på ein brun kafé og eta tysk mat, bør vera svolten då,

Fjernsynstårnet
bilde: Siv Rydén

rettane på menyen har slike namn at du skjønar det ikkje er for pingler: hoppel-poppel, rippenspeer, eisbein, for ikkje å snakka om sauerbrauten. Ein vert nesten mett av å lesa menyen.

Kjøpe?

Du finn det meste i Berlin. Eksklusive saker vest på Kurfürstendamm,
kjedebutikkane litt nærmare byen. I Häckische Höfe finn du design og kunsthandverk, i Prenzlauer Berg mange små butikkar,  brukt og antikk.
Prenzlauer Berg var veldig sjarmerande, ikkje veldig dyrt.

Kviss eller spørjeleik

Vi begynner litt forsiktig sidan det er lenge sidan sist.

1. Kven sang om ein koffert i Berlin, og når gjorde ho/han det?
(namn og omtrentleg årstal)

2. Kven hevda (på norsk) at han stod på Brandenburger Tor  ,
når song han det (årstal) og i kva samanheng? Vil gjerne ha første verset.

3. Film. Kjent, tysk filmskapar, har ordet Berlin i den tyske tittelen. Kva heiter filmen? Årstal? Namnet på filmskapar?

4. Kven har skrive dikta eg refererer til i teksten?

5. Når blei muren som delte Berlin bygd? Og når fall han?

Svaret legg du inn i kommentarfeltet her. Det vankar mykje ære og stor fagnad.

Brussel utan bilar, kongen og reven

Ein søndag i september er Brussel bilfri. Då må alle bilar stå mellom klokka ni om morgonen og sju om

Avenue Louisa

kvelden. Ved innkjørselsvegane står politiet og du må ha løyve for å kjøra inn med bil .

Mannen og eg sykla inn til byen. Rart å ha dei
breie avenyane for seg sjølv,  saman med alle dei andre som er på to hjul og tre hjul, rullebrett og sparkesyklar, og på beina sjølvsagt. Ca 2 mil er det frå oss inn til Brussel.
 I desse gatene står vanlegvis trafikken.

Nede ved St Catherinekyrkja

o














Hadde oss ein nydeleg lunsj på ein fiskerestaurant nede i St. Catherine-området. Og så sykla vi vidare rundt i strok vi aldri hadde vore før.

Kongen er han med rustraud bukse
og grått hår midt i biletet.

 På veg ned frå den store basilikaen møtte vi kongen. Sjølvaste roi Philippe med ein son og ein livvakt Eg har eit bilete her, men eg er ikkje den som trenger meg på, og har dessutan ikkje så mykje til linse, derfor er ikkje biletet akkurat noko scoop. Kongen er han med rustraud bukse. Vi sykla omtrent ved sida av han, men eg tykkjer det er udanna å dra opp kamera sånn i hytt og ver - har ikkje lang nok linse, og ikkje nok sjølvtillit til det. Kongen var blid han.

Reven er han med rustraud pels.

Men reven gav blaffen. Rustraud den også, sat på  på ein portstolpe midt i tjukkaste byen, brydde seg ikkje så mykje om alt oppstyret.
Det skal vera mykje rev i Brussel, men å sjå den så nær? C'est pas normale, var det ein som sa til meg, og det er eg samd i.
 Den forsvann då folk blei for innpåslitne.

Vi har sykla  ca seks mil i dag trur eg, og har trøytte bein, men har hatt ein fin dag.
Svært kjekt å koma seg i kring på sykkel i Brussel. Det er slik ein sjarmerande by, spesielt når ein slepp all trafikken. Vi har vore i andre strok enn der vi plar vera, og opplevd byen på ein annan måte.
Også ein konge og ein rev same dagen då? Flott vel?

La rentrée - på 'an igjen

Nå begynner dei belgiske skulane, EU rister på hamsen, Carrefour har tebud på kjeks og blyantar,  vi er i gang! La rentrée heiter det  - og ifølgje ordboka tyder det mellom anna: action de reprendre ses fonctions, ses activités après des vacances - omtrent det eg sa ovanfor her altså.
Køane er også i  gang. I Waterloo har dei venta med asfaltering og steinlegging til dei er sikre på at alle er på hjul - det vert mykje finare og lengre køar då. Men bevares - fint med ny asfalt.

Mange "nye" er komne hit til det skandinaviske miljøet, men så  reiste mange heim att i sommar også. Det er det som er så trist. Du blir kjent med folk, og glad i dei, og så flytter dei frå deg.


Vi har vore her eit år, det er skummelt kor fort tida, det er så mykje vi skal sjå og gjera. Vi har vore litt omkring i grannebygdene, både Paris, London og Amsterdam. Men vi har framleis ikkje vore i Ardennene eller vore på den heilt grunnleggjande seriøse studieturen til Champagne, vi har heller ikkje besøkt slottet til Godtfred av Bouillon (han med buljongen veit de), slottet hans ligg nedi hjørnet med Luxembourg og skal vera veldig flott.

Ferien har vore fin, veldig mykje fransk og ei lita hektisk veke i Noreg på slutten. Tenåringen og eg var først på språkkurs i to veker i La Rochelle, som er ein nydeleg by nord for Bordeaux på Atlanterhavskysten. Her finn du etter mi meining ALT, i alle fall det som er viktig.
 Så kom mannen og yngstesonen ned og vi var saman ei veke.
 Vi kjørte til Paris og leverte ein son på Orly og henta ein annan på Charles de Gaulle. Ei veke i saman i Paris før vi drog til Waterloo, og så til Noreg, sørvestlandet og Oslo. Bileta er frå La Rochelle, Paris og Versailles

Hamna i La Rochelle Tour de Chaîne og Tour Saint-Nicolas

Hamna frå litt annan vinkel

Kafé i La Rochelle (ja det var her vi venta så innmari lenge på maten...)

Sykkeltur på Ile de Ré

Paris med eldsteguten

Versailles - jysla mykje informasjon, mykje dekorasjonar og prakt,
mange rom...Må jo bli revolusjon av slikt